Tania Cruz

Sterk, gemotiveerd, positief en getalenteerd zijn vier woorden om Tania Cruz in een notendop te omschrijven. Maar vier woorden zijn nooit genoeg om Tania recht te doen. Tania komt oorspronkelijk uit Rioja in Argentinië en kwam naar Spanje om een nieuw leven te beginnen in Barcelona. De afgelopen 4 jaar heeft Tania met haar lef en talent nogal wat wenkbrauwen doen optrekken en ook de lat van haar capaciteiten hoger gelegd op spots in het mekka van het skateboarden, Barcelona, en breder in de Europese scene. Haar skatestijl is snel en zelfverzekerd - wat in contrast staat tot haar huiselijke aard. Wanneer ze namelijk niet de pleinen van Barcelona onveilig maakt, kun je Tania voornamelijk thuis vinden; om haar planten te verzorgen, te schilderen of te studeren.

Dus, sin tardanza, Tania Cruz!

Waar zit je op het moment?

Ik ben in Barcelona, zittend op mijn bed terwijl ik mate drink en naar muziek luister.

Kun je ons iets over jezelf vertellen?

Ik ben 27 jaar oud, geboren in La Rioja, Argentinië en met skateboarden begonnen op mijn zestiende. Vijf jaar geleden ben ik in Barcelona komen wonen. Ik heb een ingewikkelde jeugd gehad, maar het gaat nu beter met me!

Ik verhuisde naar Barcelona want ik wilde een betere kwaliteit van leven - op zoek naar meer kansen en een betere toekomst, die ik voor mezelf in Zuid-Amerika niet mogelijk achtte. Ik was het zat om in angst en onzekerheid te leven.

Eerst was het heel intens, zowel wat het goede als wat het slechte betreft. De paar dingen die ik meenam, zoals mijn telefoon, paspoort en geld, werden meteen in het begin van me gestolen, dus ik moest echt weer helemaal bij nul beginnen. Hoe dan ook, ik was zo blij met dit nieuwe begin, skateboarden en nieuwe vrienden maken (die nu nog steeds mijn beste vrienden zijn en waar ik zoveel van hou) en ook al was het soms moeilijk, ik bleef sterk, gemotiveerd en positief - ik had gewoon ook geen andere optie.

Toen ik aankwam had ik nooit ook maar nagedacht over sponsors voor skateboarden of wat dan ook, dus eigenlijk – gaat alles een stuk beter dan ik ooit had kunnen dromen. Ook al zijn ze een stelletje mafketels, ik hou ontzettend veel van mijn twee zussen en mijn twee neefjes in Argentinië en ik mis ze heel erg. Maar ik heb wel de beste vrienden ooit en de mooiste en liefste persoon van de hele wereld als partner.

Vertel ons eens wat meer over je skatetraject.

Ik begon met skateboarden toen ik bijna 16 was, omdat mijn jongere zusje skatete. Ik deelde haar board met haar (wanneer ze me dat toeliet) en skatete met wat vrienden uit de buurt - mijn zus was er echt goed in. Het was veel makkelijker voor haar om tricks te leren dan voor mij - zij is heel getalenteerd en ik was heel koppig.

Na ongeveer twee jaar stopte zij met skateboarden. Het lukte me mijn eigen board te krijgen en ik ging ermee door, want ik had goede vrienden gemaakt via het skateboarden en het hielp me de zware tijden thuis te doorstaan. Skateboardenn is voor mij altijd een manier geweest om te ontsnappen, om me af te sluiten van de buitenwereld en alles even te vergeten. Daarna moest ik wat minderen door het studeren aan de universiteit en het werken, maar diep van binnen wilde ik alleen maar skateboarden.

Toen ik pas in Barcelona woonde, ging ik vaak de straat op met Raisa van Dolores magazine. Ik ging 's ochtends skaten en daarna op straatmissies voor het blad en het ging altijd alleen maar om plezier hebben en ervan genieten, dat was de eerste keer voor mij dat ik in een tijdschrift stond en ik vond het fantastisch en was echt gemotiveerd om door te gaan met skaten. Daarna bleven er steeds meer goede dingen gebeuren en ik heb de manier waarop ik naar skaten kijk en mijn gevoel daarover nooit echt veranderd... ik hou er nog steeds zoveel van. Ik had nooit gedacht dat ik zou zijn waar ik nu ben en ik voel me echt vereerd en blij dat ik kan doen wat ik het leukst vind en ik ben iedereen dankbaar die me op weg heeft geholpen.

Hoe ziet jouw gemiddelde dag in Barcelona eruit?

Vrij willekeurig en altijd anders. Als ik niet op straatmissie ben, ga ik graag 's avonds skaten. Maar soms ga ik 's ochtends, het hangt echt van mijn stemming af en van welke vrienden ook zin hebben om te skaten. Ik probeer tijden wanneer er veel mensen op straat zijn zoveel mogelijk te vermijden omdat ik nu al een paar jaar midden in het centrum van Barcelona woon en dat kan voor mij nogal overweldigend zijn. Maar 's avonds vind ik het heerlijk als de straten leeg zijn en dan op mijn favoriete plek te skaten: Ciutadella plaza.

Gelukkig heb ik zoveel dingen die me thuis bezig houden, zoals schilderen, mijn planten verzorgen of iets studeren dat ik leuk vind, dus als ik niet skate met mijn vrienden op een straatmissie, ben ik heel gelukkig thuis in mijn eigen gezelschap.

Hoe zou je het verschil in scenes omschrijven tussen Argentinië en Barcelona?

Eerlijk gezegd ben ik van geen van beide een groot fan. In mijn persoonlijke ervaring heb ik me nooit veilig gevoeld in de Argentijnse scene, waar ik als minderjarige door veel mensen werd lastiggevallen uit de skatescene, zoals filmers, professionele skaters, skateshopeigenaars en ga zo maar door - terwijl het enige dat ik wilde was genieten van skaten zoals zij dat deden. Omdat ik jong was en geen sterke steun ondervond van mijn familie, was ik me niet zo bewust van dit gedrag, maar nu als volwassen vrouw walg ik ervan en maak ik me zorgen om de nieuwe generatie meisjes. Het kan me niet schelen hoe goed je kan skaten als je een klootzak bent.

De skatescene in Barcelona heeft ook soortgelijke problemen, waar vrouwelijke skaters passief gedwongen worden om hun mond te houden om in de skate-industrie en in de community te kunnen functioneren. Helaas mag je je niet uitspreken en je rechten verdedigen zonder beoordeeld te worden en in de slachtofferrol te worden geduwd. Met als resultaat dat het me niet meer kan schelen of iemand me leuk vindt en vooral mensen met die mentaliteit.

Daarnaast kan het ook overweldigend zijn, omdat er zoveel skaters zijn en zoveel verschillende crews, dus soms is er echt een rare, competitieve sfeer waarin iedereen probeert de coolste te zijn. Dat haalt voor mij het plezier uit het skaten. Ik probeer gewoon bij mijn vrienden te blijven en bij de mensen die ik als echt en aardig beschouw.

Maar gelukkig zijn er ook geweldige mensen en bewegingen in de scene die tegen die situatie in gaan, zoals girls_invasionsb en orgfemskatearg. Deze bewegingen hebben me echt geholpen me door lastige situaties te slaan als jonge vrouw. In BCN hebben we geweldige vrouwen van asiplanchaba en Dolores Magazine die fantastisch werk doen bij het ondersteunen van vrouwelijke skateboarders. Ik wil ze uit de grond van mijn hart bedanken dat ze proberen skateboarden een veilige plek te maken voor iedereen en mij inspireren hetzelfde te doen.

Welke veranderingen zou je willen zien in de vrouwelijke skateboardscene?

Ik denk dat iedereen kan verbeteren door te proberen skateboarden een veilige plek voor iedereen te maken.

Voor mij geldt dat als je "niets verkeerds" hebt gedaan, maar wel mensen steunt die er een zooitje van hebben gemaakt of gewoon de andere kant opkijkt als het gaat om welke vorm van misbruik dan ook, dat je dan ook deel uitmaakt van dit probleem. Het is hetzelfde met "geen kant kiezen" - dat is geen oplossing en het is niet hetzelfde als neutraal zijn. Je maakt het juist heel duidelijk aan welke kant je staat.

Ik denk dat iedereen in de skatecommunity verandering teweeg kan brengen met simpele acties, zoals respectvol zijn, je informeren over deze onderwerpen en te proberen bewustzijn te genereren bij de mensen om je heen. Ik vind het ook heel belangrijk het bewustzijn, de steun en de hulp van mensen uit de sector te hebben - ik denk dat die op dit moment helaas nog ontbreken.

Hoe heeft het skaten op verschillende plekken je stijl en benadering gevormd?

Ik denk dat het me veel geholpen heeft. Vooral omdat ik uit een kleine plaats kom met maar één skatepark en lastige plekken op straat, en toen verhuisde naar BCN waar je alle soorten obstakels hebt en de stad zelf is gewoon één groot skatepark met de meest perfecte vloer! Ik heb zoveel geleerd en mijn skateboarden is zo veranderd sinds ik in Barcelona woon - ik beleef daar ontzettend veel plezier aan.

Waar heb je recentelijk aan gewerkt?

Ik heb het afgelopen jaar aan een Vans-project gewerkt en aan wat persoonlijke projecten. Naast het skaten heb ik veel geschilderd en ook geprobeerd mijn rijbewijs te halen en een nieuwe plek om te wonen te vinden - ik heb net mijn visum voor de VS binnen en kan niet wachten om daar wat trips te doen.

Hoe beschrijf je de vibe binnen het Vans Skateteam?

De sfeer binnen het EU-team is geweldig, de mensen in het team zijn niet alleen fantastische skateboarders op zichzelf, maar het zijn ook allemaal mooie mensen op individueel vlak. Ik voel me heel veilig bij hen en heel gelukkig dat ik de kans heb om met hen op reis te gaan. Ik denk dat we allemaal geluk hebben om Chris Pfanner te hebben en dat we Alex Forbes hadden die voor Vans Skate werkte. Het zou niet hetzelfde zijn zonder al het werk en de passie die zij erin hebben gestopt! Dus ik ben echt vereerd en dankbaar dat ik door hen ben geselecteerd en deel uit mag maken van zo'n mooi team!

Wat en wie inspireert jou bij het skateboarden?

Zoveel dingen en mensen, maar mijn grootste inspiratie binnen en buiten het skateboarden zijn mijn vrienden en geliefden!

En buiten het skaten? Waar loop je warm voor?

De laatste tijd is dat schilderen met olieverf. Daar ben ik gewoon door geobsedeerd. Ik begon zo'n anderhalf jaar geleden toen ik een moeilijke tijd doormaakte en ben sindsdien niet meer gestopt. Door de jaren heen heb ik heel veel verschillende dingen geprobeerd. Ik probeer en leer graag nieuwe dingen, maar ik heb nog niet iets gevonden waar ik net zoveel van hou als van skateboarden. Maar ik kan echt uren schilderen en ik voel me daar heel geborgen bij.

We begrijpen dat je van plannen houdt... Vertel ons daar eens iets over?

Ik denk dat het komt van mijn angst en verlangen om alles onder controle te hebben. Ik heb altijd graag agenda's bijgehouden sinds mijn kindertijd, maar toen ik naar Spanje verhuisde ben ik een stapje verder gegaan, door alle bureaucratische procedures waar ik mee te maken kreeg. Het bijhouden van agenda's heeft me veel geholpen om een helder zicht op mijn leven te houden! Ik vond dat het echt hielp bij mijn mentale gezondheid.

Wat zijn je doelen?

Voor de nabije toekomst is het mijn doel te reizen en zoveel mogelijk ervaringen op te doen. Nieuwe dingen leren, dingen studeren waarin ik geïnteresseerd ben, zorgen voor mijn fysieke en mentale gezondheid en vrede hebben met mezelf. Voor de lange termijn is het mijn droom om een klein huisje te hebben in het bos, om moeder te worden en mijn eigen gezin te hebben.

Hoe voelt het om een rolmodel te zijn binnen je community?

Eerlijk gezegd beschouw ik mezelf niet als rolmodel en probeer ik er ook geen te zijn. Maar ik ben me bewust van de zichtbaarheid die ik heb door social media en de invloed die ik kan hebben op andere meisjes, vooral de jongere. Dus probeer ik mezelf te zijn, met mijn goede en slechte kanten, maar ik probeer mezelf ook steeds te verbeteren, omdat ik denk dat dit het belangrijkste is dat we kunnen overbrengen: jezelf blijven, wat anderen ook van je vinden, en doen wat jou gelukkig maakt!

In Barcelona en daarbuiten groeit het aantal vrouwelijke skateboarders en gelijkheid in het algemeen. Het is fijn om te zien hoe vrouwen andere vrouwen inspireren. Het gaat niet om de competitie, maar over samen doorzetten en leren en van elkaar leren.

Favoriete Vans-schoen om in te skateboarden?

Half Cab en Gilbert Crockett High

Heb je nog iets aan te vullen? Een boodschap voor het internet? Een boodschap voor je vroegere ik?

Geniet van het leven. Drink water. Zorg voor jezelf en voor de mensen waarvan je houdt.