Metagirl is koploper in het doorbreken van genderstereotypen, één paar sneakers per keer.
De typische designs van Metagirl met veel glitter en glam stelen de show, zorgen voor opgetrokken wenkbrauwen en laat harten sneller kloppen in de wereldwijde sneakercommunity. Maar creator Caterina Mongillo heeft een diepere boodschap dan alleen de zwaar opgesmukte schoenen. Haar boodschap “als je het leuk vind, draag het dan – en wees niet bang voor wat mensen ervan vinden” heeft weerklank gevonden en inspireerde haar sterke community van wereldwijde Metababes - die hypervrouwelijkheid omarmen met op Y2K geïnspireerde ontwerpen. Metagirl is een bevrijdende en sprankelende frisse wind in de normaal door mannen gedomineerde sneakerindustrie.
Metagirl komt oorspronkelijk uit Italië, maar woont nu in de Verenigde Staten. Ze is overal ter wereld te vinden met personaliseringsworkshops of voor het opdoen van inspiratie, van de Renaissance tot parkeerplaatsen bij haar in de buurt... Ze blijft zich ontwikkelen, verleidt en inspireert de wereld om een lichtere, vrolijkere en meer inclusieve plek te zijn.
We hebben Cate gebeld om meer te weten te komen over haar reis die resulteerde in Metagirl; haar favoriete Vans-aanpassingen, hypervrouwelijkheid, inspiraties uit de meest onwaarschijnlijke bronnen en constante ontwikkeling - stap voor met sierraden opgesmukte stap.
Voor wie het niet weet, waar draait het bij Metagirl allemaal om?
Metagirl gaat over het vieren van hypervrouwelijkheid door middel van het verkennen van schoenen. Ik denk dat het diepste en meest filosofische niveau van Metagirl ook evolutie is, wat ook wezenlijk is voor het woord dat ik koos voor de naam van mijn merk en identiteit; Girl om vrouwelijkheid te vertegenwoordigen en Meta is Grieks voor 'verder dan', wat staat voor evolutie. Ook al voordat ik dit als fulltime werk deed, was ik al geobsedeerd door het idee van evolutie als kunstenaar, ik hield altijd al van verkennen en ik gebruik verschillende kanalen. Ik wil altijd verder en ik zou nooit willen dat mijn werk er over twee jaar nog hetzelfde uitziet als nu. Mijn identiteit nu is die samensmelting tussen vrouwelijkheid en evolutie, in zijn huidige incarnatie via schoenen.
Waarin uitte zich deze liefde voor sneakersaanpassing voor het eerst?
Ik was altijd al dol op schoenen, voornamelijk omdat ik nooit iets kon vinden wat ik leuk vond toen ik jonger was… ik hield ook altijd veel van gekke, of opzichtige dingen, van die kleine prullaria en snuisterijtjes die je nu in mijn werk terugziet. Ik was altijd op zoek naar verschillende en interessante dingen, dus ik denk dat mijn obsessie daar is begonnen. Maar het kwam echt naar boven toen ik een baan kreeg bij Adidas als productmanager, het was mijn eerste baan en ik werd meteen verliefd op het maken van schoenen. Het lukte me om mijn passies te combineren met mijn baan en thuis creatieve wegen te bewandelen met overgebleven monsters van het werk. Onbewust koos ik schoenen als mijn medium, omdat ik gek ben op de 3D-aard van schoenen, waarmee je een verhaal kunt vertellen vanuit een 360-perspectief. Schoenen doen me ook denken aan speelgoed voor volwassenen, ik denk dat daar ook de sneakerheadbewegingen uit zijn voortgekomen - de vertaling van het speelgoed dat je had als kind, in draagbare vorm voor volwassenen.
Wat is de rol van vrouwelijkheid in je werk?
Ten eerste komt het van wie ik ben als persoon, het zit geworteld in mijn persoonlijke uitstraling. Ten tweede merkte ik als vrouw dat helaas een vrouwelijk uitstraling bij sneakers vaak op de tweede plaats komt, zo heb ik in het verleden veel te vaak opmerkingen in de schoenenindustrie gehoord als “oh nee, pas op dat het niet te vrouwelijk wordt” en ik dacht dan altijd waarom? moeten we bang zijn om als vrouwelijk te worden gezien? Ik vond dat dit ook indicatief was voor de problemen waar vrouwen over de hele wereld mee te maken hebben op zoveel vlakken, dat te vrouwelijk zijn iets was dat onderdrukt werd, dat erkenning van hypervrouwelijkheid buiten sexualisering iets was dat onder de patriarcale invloed in de maatschappij nooit werd aangemoedigd. Ik wil de boodschap brengen dat het prima is, dat je kan doen wat je wilt en dat daar waardering voor moet zijn. Gelukkig begint hier nu, dankzij het onvermoeibare werk van andere vrouwen in deze sector in de afgelopen jaren, verbetering in te komen.
Hoe belangrijk is je community voor jou?
Ik hou van mijn community. Dat is het belangrijkste voor mij. Zo belangrijk dat ik wou dat ik voor iedereen gratis aanpassingen kon maken. Helaas heb ik daar niet de tijd of capaciteit voor. Maar als ik het kon, zou ik het doen.
Andere creators zijn ook een inspiratie, kunst zelf is een inspiratie, maar weten dat mijn werk mensen enthousiast kan maken wanneer ze een aanpassing zien, werkt als brandstof voor mij. Mensen en community herinneren me eraan waarom ik hier ben.
Wat zijn je inspiraties buiten je community?
Ik word op een abstracte manier geïnspireerd.
Nu staat Kiko Konstantinov bovenaan mijn lijst - ik zou zijn werk niet repliceren maar ik vind zijn werk gewoon fantastisch - ik hou ervan hoe hij denkt en ik streef ernaar om ooit zoals hij te worden. Daarnaast ben ik diep geïnspireerd door de Renaissance en Italiaanse architectuur en kunst. Ik ben helemaal gek op de aandacht voor detail en dat niveau van vakmanschap - dit is iets dat ik ook altijd in mijn werk probeer na te streven. Ik stel mezelf altijd de vraag, “Is het echt af?” En het antwoord is altijd “nee”.
Wanneer ik een van de grote Italiaanse steden bezoek of thuis architectonische werken zie, wil ik meteen weer aan het werk. Dit is echt een inspiratie voor me.
Je werkt aan heel veel stijlen geïnspireerd op Y2K. Wat is zo inspirerend aan dit sneakertijdperk om te personaliseren.
Ik denk dat de Y2K-periode het gouden tijdperk is van consumisme en daarmee van producten. Niets was onmogelijk en alles was over the top. Voor de recessie en in die grote financiële boom die we hadden in de eerste jaren 2000 was naar mijn idee het product prioriteit. Er was geen overconsumptie of aandacht voor het milieu en er waren ook minder strenge financiële criteria. Dit alles maakte innovatieve en kwaliteitsproducten mogelijk die vandaag de dag nog steeds heel aantrekkelijk zijn en ons laten dromen over een "beter" verleden.
Voor mij heeft het ook een nostalgisch element. In die periode was ik een tiener en wilde ik die producten op de markt echt graag hebben, maar ik kon ze niet krijgen, ik had toen niet de middelen of de mogelijkheid om mijn wensen te vervullen, dus dat verlangen dat ik voel heeft onbewust altijd in me gezeten. En nu heb ik de middelen om de dromen uit mijn kindertijd uit te laten komen.
Knu Skool riemgesp
Met dit concept wilde ik de herinneringen van mijn kindertijd in de jaren 2000 inkapselen: hiphop en skatemode botsen, mijn broer speelt Tony Hawk Pro Skater 4 en luistert naar Sum 41, en ik leer elk liedje van Avril uit mijn hoofd. In ons kleine stadje was skaten een enorme trend en iedereen droeg van die dikke skateschoenen. Als het op ontwerpen aankomt was voor mij het belangrijkste om de extra dikke proporties van de tong van de Knu skool aan te dikken door de aandacht daarop te vestigen. En wat trekt de aandacht meer dan wat glitter.
Knu Skool Cowgirl
Als onderdeel van mijn ontwerpidentiteit speel ik graag in op actuele trends en verwerk deze in mijn werk. Trends zijn eigenlijk de gemeenschappelijke taal die de modewereld op een bepaald moment spreekt, en het is mooi zoals het is. Mensen zien het volgen van trends misschien als iets negatiefs, maar ik benader het meer als een manier om een specifiek moment in de tijd te creëren. In dit geval was de westerntrend iets waar ik gek op was en een natuurlijke evolutie van de eerdere riemgesp.
De Speed LS
Voor mij is dit Y2K op zijn best. Ik denk dat iedereen van een bepaalde leeftijd zich die telefoon nog herinnert - de Motorola Razr V3, dus het maakt emoties los bij heel veel mensen en maakt mijn publiek nostalgisch. De schoen komt uit de jaren negentig, maar ik heb het gevoel dat die trend overslaat naar de vroege jaren 00 - naar mijn idee was de millenniumtrend echt veelomvattend, die dikke schoenen en die telefoon zijn zo iconisch voor die jaren dat het geweldig was om die twee samen te voegen. En wat glitter en glam toe te voegen, want waarom niet?
Checkerboard instappers
The Checkerboard instapper is een schoen die ik als tiener altijd wilde hebben maar me nooit kon veroorloven, dus was het geweldig om ze niet alleen eindelijk in handen te krijgen, maar ook om er mijn eigen versie van te maken. Deze schoen is eigenlijk mijn favoriete schoen om mee te werken. De inspiratie voor het ontwerp komt van wat bloemen van een supermarktparkeerplaats in Massachusetts waar mijn oog op viel. Ik weet nog dat ik stopte om te zien hoe mooi ze waren op die zomeravond in juni en bedacht dat ik thuis nog kleine glazen bloempjes had liggen. Dus begon ik die erop te naaien, en de rest is bekend.... Ik wilde vooral een eerbetoon brengen aan bloemen en de manier waarop ze onze betonnen ruimten in de stad opvrolijken.
Wat maakt dat Vans schoenen zo goed te personaliseren zijn?
Ze zijn zo gemakkelijk te dragen en precies deze eigenschap maakt ze ook veelzijdig om te personaliseren, ze zijn als een wit doek. Iedereen kan Vans dragen, dus er is meer speelruimte om ze speciaal te maken door middel van mijn ontwerpen. Ik heb ook het gevoel dat iedereen wel een paar Vans heeft of heeft gehad, dus het is makkelijk om een band met mensen te creëren via die rode draad!
Waar wil je met Metagirl naartoe?
Mijn overkoepelende doel is om mijn publiek en community te blijven enthousiasmeren. Wat teruggrijpt op de eerste vraag, om te blijven ontwikkelen. Hoe dan ook, de vorm kan ergens in de toekomst veranderen, misschien blijft het niet bij personaliseringen.
