Een veelzijdige street performer, olympiër, podiumlaureaat X Games Slopestyle, DIYX-winnaar en gewoon een geweldige kerel met een ongelofelijk positieve instelling.
Als je de afgelopen jaren het snowboarden wat gevolgd hebt, is Rene Rinnekangas een naam die we niet meer aan je moeten voorstellen. Zo niet, dan weten we niet goed waar eerst te beginnen ... Rene heeft niet alleen de beste naam, maar is ook een uniek karakter voor zijn tijd, als een throwback naar de gloriedagen van de 'ride anything'-benadering in het snowboarden. Een veelzijdige street performer, olympiër, podiumlaureaat X Games Slopestyle, DIYX-winnaar en gewoon een geweldige kerel met een ongelofelijk positieve instelling. Hij is een ongelofelijk natuurtalent en zet een lange traditie voort van vermaarde Finse riders die hem jaren geleden vooraf gingen. We belden met Rene om te praten over zijn inspiratiebronenen, punkrock, aankomende projecten en de speciale plek die DIYX in zijn hart inneemt. Pure energie.
Stel je even voor, voor wie je nog niet kent.
Mijn naam is Rene Rinnekangas en ik ben 25 jaar oud. Ik kom uit het Finse Lisalmi, een plattelandsstadje dat ongeveer in het midden van het land ligt. Ik ben daar opgegroeid met snowboarden.
Waar ben je op dit moment?
Momenteel ben ik in Ruka, ongeveer vier uurtjes meer naar het noorden. Ik vind dit een van de beste resorts in Finland en ik kom hier heel graag. En ze hebben net het park geopend voor het begin van het seizoen, dus ik heb al veel gesnowboard en wat ijshockey gespeeld!
Waar was je de laatste tijd zoal mee bezig?
Ik was bijna de hele zomer thuis in Lisalmi en ben de afgelopen maanden waarschijnlijk maar een paar keer weggeweest. Als ik niet snowboard, vind ik het heerlijk om daar te zijn en op één plek te vertoeven. Het is een vrij klein stadje met ongeveer 20.000 inwoners. Er heerst een gemoedelijke sfeer en het is fijn om mijn ouders en broer te zien en een beetje te chillen.
Vertel ons eens wat meer over je snowboardtraject.
Snowboarden is me met de paplepel ingegeven. Mijn broer is vijf jaar ouder en ongeveer een jaar voor mij begonnen met snowboarden. Ik zal ongeveer vier jaar oud geweest zijn toen ik begon. Ik vond dat ik alles moest doen wat hij ook deed ... Hij is een grote inspiratie voor mij als snowboarder en in het leven in het algemeen.
Hij kon echt geweldige tricks en allerlei dingen op een snowboard doen. Hij nam deel aan wedstrijden en dankzij hem ben ik dat ook gaan doen. Vervolgens begon hij met filmen, dus ben ik dat ook gaan doen. Het is eigenlijk best grappig dat ik hem gevolgd heb in wat hij deed en dat mijn vrienden met wie ik nu film, meer bepaald Anton Kiiski en Tatu Toivanen, oorspronkelijk zijn vrienden waren. Ik moet tien jaar oud geweest zijn en zij ongeveer vijftien jaar toen we samen begonnen te filmen. En we filmen nog steeds met hetzelfde groepje. Het betekent veel voor me om tijd door te brengen met hetzelfde groepje en dat te kunnen doen nu we wat ouder zijn.
Wat zijn tot nu toe enkele hoogtepunten in je carrière?
Qua wedstrijden, waarschijnlijk de eerste keer dat ik de kans kreeg om op de X Games te riden. Daar heb ik altijd van gedroomd. Die eerste keer was echt heel bijzonder voor me, omdat ze mijn broer en onze band waar ik in speel ook hadden uitgenodigd. Na de slopestylewedstrijd was er een afterparty bovenop de berg waar we een punkrockoptreden mochten geven. Het was een van de beste dagen van mijn leven.
Als ik de wedstrijden even buiten beschouwing laat, zijn het de videoprojecten die we met hetzelfde groepje gefilmd hebben. Een ervan is Sugared dat ongeveer drie jaar geleden uitkwam. Het was ons eerste grotere project en we waren er laaiend enthousiast over. Dit najaar komt er een nieuw project uit, Heaven, en we hebben binnenkort een première in Helsinki en daarna in Stockholm!
Vertel ons eens wat meer over Heaven.
Na de laatste Olympische Spelen in 2022 zijn Anton, Tatu en ik – hetzelfde groepje waarmee we al een tijdje filmen – een nieuw project begonnen, een soortgelijk concept als Sugared. Een mix van street snowboarden en backcountry en ook een soort van spring backcountry. Deze is specialer voor me. We waren eerst van plan om het in anderhalf jaar te doen, maar na het eerste jaar brak ik mijn enkel en moest ik een pauze inlassen. Vervolgens zijn we het afgelopen seizoen doorgegaan. Het is gewoon geweldig om dingen met vrienden te doen en we zijn zo dankbaar voor iedereen die ons steunt.
Hoe zou je de Finse scene omschrijven?
De Finse scene is eigenlijk best wel goed, zeker op het vlak van streetriding. Niet iedereen ziet je graag komen maar de meeste mensen begrijpen het wel als je met hen spreekt. Ze hebben het waarschijnlijk al een beetje, of zelfs heel vaak gezien in Finland. Snowboarden en andere sneeuwsporten zijn echt wel een groot ding in Finland. Het zit echt ingebakken in onze cultuur.
Finland is een vrij klein land en ik weet niet echt waarom, maar er zijn veel goede riders afkomstig uit Finland en mensen hebben hun eigen idolen. Mijn idool was Eero Ettala. Ik keek altijd naar zijn eigen programma op tv. Het is zo leuk om te zien dat mensen vandaag van over de hele wereld naar Finland komen om street riding te filmen. Echt geweldig!
Ik denk dat je in Finland anders gaat snowboarden. Er is veel street riding, omdat we daarmee zijn opgegroeid.
Hoe vind je het om wedstrijden en videoprojecten te combineren?
Het werkt goed voor me, ik vind het heerlijk. Ik doe het al op deze manier sinds ik ongeveer tien jaar oud was. Ik was altijd al een grote fan van video's en het riden van wedstrijden. Het is altijd een groot deel van mijn snowboardtraject geweest en het is echt zo leuk om ze te kunnen combineren. Elke keer als ik na het filmen weer aan een wedstrijd kan deelnemen ben ik laaiend enthousiast om die tricks weer te doen. Ik denk dat de combinatie heel goed werkt, in plaats van het hele seizoen één ding te doen. Het voelt dan allemaal weer een beetje nieuw. Er zijn zoveel dingen die je van beide kanten kunt leren en naar de ander kunt overbrengen. Ik ben altijd fan geweest van riders die zich niet tot één ding beperken. Ik heb het gevoel dat snowboarden vroeger zo was, en het is cool om te zien dat het er nog steeds is.
Wat betekent DIYX voor jou?
Het betekent heel veel, absoluut.
Ik ben nu drie jaar op rij geweest en het is zo leuk om te zien dat zoveel mensen met hart en ziel voor dergelijke events in het snowboarden leven. Ik denk dat het heel belangrijk is voor de sport en het is ronduit fantastisch om te zien hoeveel mensen enthousiast zijn over snowboarden. Ik zou het zelfs geen wedstrijd noemen, omdat het heel anders voelt dan een wereldbeker ... Ik denk dat de wedstrijden vroeger waarschijnlijk meer op DIYX leken - het is een geweldig concept.
Wat inspireert je in het snowboarden?
De riders die alles lijken te kunnen. Ik ben een grote fan van mijn broer, hij kan zo goed als alles met een board. Ik vind het gaaf om zo goed mogelijk op mijn board te leren riden. Bijvoorbeeld om de kanten onder controle te houden, zonder te veel na te denken over allerlei tricks. Sommige mensen zijn echt waanzinnig goed in die dingen, zoals Arthur Longo, hij is echt een meester op zijn board. Zelfs straight air ziet het er geweldig uit. Je kunt zien hoe goed hij is als rider. Het grappige is dat het niet eens lijkt alsof hij te hard zijn best doet. Hij lijkt gewoon te cruisen, maar hij gaat zo snel dat het echt moeilijk is om hem te volgen. Zijn kantcontrole is gewoon zo, zo goed. Dat is heel inspirerend voor me. Altijd als ik in een resort rijd, zou ik willen dat ik net zo kon rijden als hij, side hits proberen te vinden en gewoon leren en beter worden!
Wat inspireert je buiten het snowboarden?
Ik hou van skateboarden. Het is altijd al een van mijn passies geweest. Er zijn heel wat dingen en ideeën die van het skateboarden naar het snowboarden gaan. Ik vind het geweldig om beide te doen en de ideeën te combineren. Ik vind het ook geweldig om muziek te spelen in de band van mijn broer. Ik hou van dat gevoel als je een optreden hebt. Het is zo'n intense emotie. Je voelt je wat gespannen maar het is een heel ander gevoel dan de spanning voor een snowboardwedstrijd. De laatste tijd ben ik verknocht aan ijshockey. Het is zo leuk en een geweldige sport om in conditie te blijven. Ik vind het fantastisch om naar de ijsbaan te gaan en met mijn team te spelen. We spelen met mensen van 20 tot 60 jaar oud. Het is geweldig dat er zoveel verschillende leeftijden zijn en dat je alle verhalen en grappen van de verschillende leeftijden kunt horen.
Heb je nog iets aan te vullen?
Bedankt aan jullie en aan Vans om me te steunen in wat ik het liefste doe. Bedankt aan mijn broer omdat hij me altijd inspireert en aan mijn goede vrienden Anton en Tatu. Het is zo leuk om projecten te realiseren met je beste vrienden.
