Lourenço Borges de Sousa, een naam die je nog niet op je radar hebt– maar dat gaat gauw veranderen.
Credits: Joao Carmo
Lourenço Borges de Sousa is een naam die je waarschijnlijk nog niet hebt horen vallen.
Lourenço komt uit Estoril, bij Lisssabon, en staat aan de basis van een Portugese crossculturele samensmelting op het ontmoetingspunt van surfen, kunst en skaten. Als je zijn film Daydream Lullaby Dream, nog niet hebt gezien, raden we je van harte aan dat te doen; een verbluffende weergave van Lourenço's creatieve blik vermengd met een unieke stijl in het water. Zijn toewijding aan kunst, surfen en alles wat hij doet is een inspiratie voor de hele scene. Lourenço’s kijk op het leven is positief postmodern, maar met een wijsheid die ver boven zijn leeftijd uitstijgt. Het is hoog tijd een licht te laten schijnen op een van de toekomstige sterren van Europees free surfen.
Lourenço Borges de Sousa, een naam die nog niet op je radar staat - maar dat gaat gauw veranderen.
Stel je even voor, voor wie je nog niet kent.
Ik heet Lourenço Borges de Sousa, ik ben 20 jaar oud en kom uit Estoril, bij Lissabon. Ik hou van surfen, skaten en kunst maken. Momenteel beeldhouw ik veel, ik studeer beeldhouwen aan de universiteit. Eigenlijk ben ik gewoon een jongen die probeert te ontdekken wie hij is. Ik zie wel en doe waar ik van hou. Ik weet dat ik in een fase van mijn leven ben waarin ik projecten begin te doen die mijn toekomstige carrière vorm kunnen gaan geven… ik wil graag kunst, surfen en skaten met elkaar combineren. Dat is mijn doel.
Hoe is de vibe in je woonplaats?
Ik kom uit Estoril, een beetje het Californië van Portugal, zou je kunnen zeggen. Een fijne plek om te vertoeven, vlakbij de grote stad en met heel veel golven. Ik hou echt van de plek waar ik woon en ben daar altijd dankbaar voor.
Het is leuk dat er een grote, diverse community is van gelijkgestemde mensen - kunstenaars, surfers, skaters en musici. Ik ben er trots op dat ik deze mensen mijn beste vrienden kan noemen. Mijn beste vrienden spelen in een band, dus ik breng veel tijd door met hen te steunen en naar hun optredens te gaan, het inspireert me echt. Wat surfen betreft zijn we gewoon een groepje surfers die helemaal gek zijn van surfen. We proberen niet elkaar te overtreffen, maar onszelf te verbeteren als mens en als surfer.
Je nieuwste film, Daydream Lullaby Dream is een 23 minuten durende epische mix van surfen, skaten en kunst. Het lijkt een perfecte weergave van je persoonlijkheid is, maar ook een behoorlijke volwassen onderneming voor iemand van jouw leeftijd. Kun je ons meer over dat proces vertellen?
Een van mijn grootste dromen is free surfer te worden. Ook al weet ik dat het verkeerd is, geloof ik er toch in hoge doelen te stellen, omdat je naïef kunt zijn over het verloop van het proces, wat op zich ook weer deel uitmaakt van het proces. Ik heb dit project niet echt gemaakt om aan mensen te laten zien, maar gewoon omdat ik het heel leuk vind om te doen. Ik hou van filmen, creëren, om in het creatieve proces te zitten en er meer over te leren, meer over mezelf te leren. Om naast het aspect van het surfen zoiets als dit met mijn beste vriend Joao te kunnen maken, daar gaat het me allemaal om. Daarom wilde ik dat mijn eerste project groter zou zijn, misschien was het een beetje ambitieus, maar het heeft wel gewerkt!
Credits: Joao Bracourt
Wat zitten er nog meer voor projecten in de pijpleiding?
Ik werk aan een nieuw project en hopelijk een groter project dan het vorige. Ik heb er nog steeds geen vastomlijnd plan voor, ik moet nog bedenken waar ik ermee naartoe wil en waar we heen reizen om het mogelijk te maken. Tot nu toe hebben we bedacht naar Zuid-Afrika te gaan en Mozambique en daarna naar Angola. Wat ik in ieder geval zeker weet is dat ik in oktober naar Ierland ga, ik heb daar altijd naartoe gewild en ik denk dat het een goede plek is om mijn grenzen te verleggen in het water.
En wat voor rol speelt beeldhouwen in dit alles?
Toen ik klein was, speelde ik graag met speelgoed, maar niet op een normale manier. Ik wilde elk stuk speelgoed met een ander combineren om mijn eigen speelgoed te creëren. Ik heb altijd graag met mijn handen gewerkt. Het geeft zo'n zen gevoel om dat te doen. Ik heb dat gevoel altijd proberen vast te houden - het doet me echt denken aan mijn kindertijd.
Ik wilde altijd al schilderen of beeldhouwen studeren. Beeldhouwen leek me veel uitdagender om te leren, dus heb ik de kans om dat te studeren met beide handen aangegrepen. Ik maak mijn hele leven al kunst, maar ik was altijd te verlegen om het te laten zien, totdat ik echt trots was op het eindresultaat. Toevallig ben ik net klaar met een zesdelige collectie die ik uiteindelijk met trots aan de wereld wil laten zien. Nu ben ik nog bezig de beste manier te vinden om de collectie te presenteren.
Heeft dit ook te maken met het zelf vormgeven van je eigen boards?
Ik vond surfboardfabrieken altijd al heel interessant en het maken van mijn eigen boards is iets dat ik altijd al heb willen doen. Eigenlijk inspireerde het ontwerpen van surfboards me om te gaan beeldhouwen. Wanneer je een board maakt naar je eigen wensen, moet je iets maken dat werkt. Terwijl je bij beeldhouwen gewoon iets kunt maken dat geen functie heeft, iets totaal nutteloos. Voor mij is dat wat me heeft tot beeldhouwen bracht - het is allemaal een kwestie van betekenis. Daar heb ik heel veel over nagedacht, ik zou zeggen 90% van het werk is het nadenken over wat wel of niet gaat werken - de overige 10% is het echte creëren - nou ja, voor mij dan. Ik hou van die combinatie van het praktische en het onpraktische.
Surfen op handgemaakte boards is zo anders. Met een normale board weet je in theorie dat het ‘werkt’ en ‘doet’ wat surfboards traditioneel doen. Maar met handgemaakte boards heb je geen idee. Ik vind het zo'n bizar idee dat je op iets dat je met je handen hebt gemaakt over het water glijdt - bijna magisch.
Credits: Joao Carmo
En hoe is je relatie met skaten?
Ik hou van skaten. Ik weet nog steeds niet of ik meer van skaten of van surfen hou. Wanneer ik skate heb ik geen enkele stress, voel ik echt nul spanning. Skaten staat voor mij voor de ultieme vrijheid. Ik bewonder jongens als Curren Caples die beide kunnen doen.
Wie zijn je rolmodellen bij het surfen en daarbuiten?
Als kind keek ik altijd naar mijn vader die surfte, dus hij in ieder geval. Toen ik zes maanden oud was, kocht hij een surfboard voor mij en ik ging naar het strand; oefenen op de schuimende gebroken golven. Zijn favoriete surfer was Dane Reynolds. Mijn vader liet me altijd zijn films zien toen ik klein was en ik was vol ontzag en dacht ‘wow, dit is nou surfen’. Zo wil ik ook zijn. Dat wil ik ook kunnen. Dus sindsdien is Dane ook altijd een enorme inspiratie voor me geweest.
Buiten het surfen ben ik vurig geïnspireerd door Francis Bacon als artiest. Voor mij is kunst het in staat zijn de kijker iets te laten voelen, een emotie. Hoe Francis abstractie en realisme gebruikt maakt echt iets in me los, het is zo complex - maar deze schilderijen maken me heel emotioneel en zetten me aan het denken. Mazzy Star, de zangeres, doet hetzelfde met me. Het is een andere vorm van kunst - maar wanneer ik naar haar luister, voel ik echt iets. Ik luister naar haar voordat ik ga surfen, dan voel ik me verbonden met mezelf en geworteld.
Heb je nog iets aan te vullen?
Geloof in jezelf en heb daar plezier in. Geniet van het proces en vergeet niet bescheiden te blijven.
